حال و هوای سحر‌های ماه رمضان در طهران قدیم
تاریخ انتشار: ۶ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۳۹۸۷۳۰
حال و هوای ماه رمضان در زمان‌های قدیم با آئین و رسوم جالب و زیبایی همراه بود که این روز‌ها همگی به فراموشی سپرده شده اند، آداب و رسومی که سفره‌های سحر و افطار را پربرکت‌تر از همیشه می‌کرد و همه چیز رنگ و عطر دیگری به خود می‌گرفت.
شاید برایتان جالب باشد که بدانید مردم در طهران قدیم در سحر‌های ماه مبارک رمضان چه رسم و رسومی داشتند و چگونه این ایام مبارک را سپری می‌کردند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
آب است و سحر!
اما سحر‌های ماه رمضان در تهران قدیم حال و هوای خاصی داشت، جعفر شهری که از کودکی شاهد اتفاقات مهمی از تهران اواخر قاجار بود و از دهه ۲۰ هم خاطرات خود و مشاهداتش از تهران و مباحثی از فرهنگ عامه را که در حال فراموشی بودند، به صورت مکتوب درآورده، در فصلی از جلد سوم کتاب «طهران قدیم» اینگونه نوشته است: «مؤذنین بعد از اذان سحر جمله‌ای با عنوان «آب است و سحر» به زبان می‌آوردند.
این جمله تلنگر به خواب مانده‌ها یا آن‌هایی بود که هنوز به خوردن سحری مشغول نشده بودند، این معنی که هنوز برای چند دقیقه که تشنه‌ای آبی نوشیده، فرصت باقی مانده و به هر صورت که می‌توانند خود را به سحری برسانند، چرا که معتقد بودند روزه گرفتن بدون خوردن سحری کراهتی عظیم دارد.»
راهکار قدیمی‌ها برای رفع گرسنگی و تشنگی
از سه ساعت مانده به اذان، ریزه خوانی‌ها (اشعاری که آهسته و با صدای بم می‌خوانده و کم کم اوج می‌دادند) و مناجات‌ها شروع می‌شد، عده‌ای در اتاق‌های بسته و نمازخانه‌های خود و برخی روی پشت بام‌ها و مناره‌ها مشغول دعا و مناجات می‌شدند.
اگر کسی خواب می‌ماند اولین همسایه دیوار به دیوار موظف بود او را بیدار کند، مثلاً مشت به دیوار می‌زدند و اگر اثری نداشت به در اتاق می‌کوبیدند یا از درز سوراخ بخاری یا دیوار‌ها داد می‌زدند که سحر شده است.
یکی دیگر از آداب سحر در طهران قدیم خوردن یک لقمه نان خالی بعد از سحری بود، چون معتقد بودند همان یک لقمه نان خالی آن‌ها را تا افطار نگه می‌دارد.
رسم دیگر برای جلوگیری از تشنگی در طول روز، مکیدن انگشتر عقیق بعد از نیت به روزه و هنگام خواب بود و در خاصیت آن می‌گفتند که رفع عطش می‌کند، به همین جهت هم این کار را از واجبات می‌دانستند.
تعصب به روزه داری در طهران قدیم
تعصب به روزه داری در طهران قدیم هم از مواردی بود که این روز‌ها اثری از آن باقی نمانده است، در گذشته در شب اول ماه رمضان باید بزرگ و کوچک خانواده موقع سحر بیدار می‌شدند و در خوردن سحری روزه داران را همراهی می‌کردند.
هر بچه‌ای که برای سال اول روزه می‌گرفت از طرف پدر و مادرش یک جایزه چشمگیر دریافت می‌کرد و همین تشویق و ترغیب‌ها باعث می‌شد که برخی از اطفال تا پای جان در نگهداری روزه شان پافشاری کنند.
هدیه به زنان سحرخیز
یکی از رسوم جالب طهرانی‌ها در ایام قدیم این بود که برخی از مرد‌ها به زن‌های خود که سحر‌ها زودتر از بقیه بیدار می‌شدند و غذای بهتری تهیه می‌کردند جایزه و انعام می‌دادند. از بعد سحر تا دو ساعت به ظهر همه می‌خوابیدند و پس از آن مرد‌ها از خانه خارج شده و به سرکار خود می‌رفتند.
منبع: برنا
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردیمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: ماه رمضان طهران قدیم طهران قدیم ماه رمضان سحر ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۳۹۸۷۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
(تصویر) پلیس زن راهنمایی و رانندگی در خیابان‌های تهران قدیم
نیم قرن قبل، در ایران انواع گواهینامه از سه نوع به دو نوع کاهش یافت.
به گزارش اطلاعات آنلاین، نیم قرن پیش مسئولان به این نتیجه رسیدند که دو نوع گواهینامه پایه یک و دو برای رانندگی کفایت می‌کند.
روزنامه اطلاعات اول اسفند ۱۳۵۲ گزارشی از تغییر تقسیم بندی انواع گواهینامه رانندگی منتشر کرد. همچنین در ادامه عکس‌هایی از اعمال قانون یک افسر راهنمایی رانندگی زن در خیابان‌های تهران نیم قرن پیش تماشا کنید.
ام فهد، زن مشهور عراقی کیست و چرا کشته شد؟